Ford GT40’ın Tarihçesi

Ford GT40’ın Tarihçesi

• 

Ford GT40

Ford GT40, bir adamın kiniyle ortaya çıktı. Kısacası, Henry Ford II, dayanıklılık yarışına özel olarak odaklanan ünlü bir spor otomobil yarışı olan Le Mans’ın 24 Saatinde yarışan bir Ford otomobilini görmek istedi. Sonuç olarak, Avrupalı ​​aracılar aracılığıyla Enzo Ferrari’nin Ferrari’yi satmakla ilgilendiğini öğrendiğinde büyük bir ilgiyle tepki verdi, sadece yasal harcamalara değil, aynı zamanda Ferrari’nin varlıklarının kapsamlı bir denetimine de milyonlar ve milyonlarca dolar harcadı.

Ancak, Enzo Ferrari, Ford mevcut rakibi için ek rekabet istemediği için satın alma gerçekleşirse Indianapolis 500’de yarışmasına izin verilmeyeceğine dair Enzo Ferrari’ye bilgi verildiğinde, müzakere sürecinin son bir aşamasında ihtilafa düştü. Enzo’yu Henry Ford II’yi milyonlarca ve milyonlarca dolarlık harcamaya gösterecek hiçbir şey bırakmamak için görüşmeleri kesmeye ikna etti.

Açık nedenlerden ötürü, Henry Ford II öfkelendi, bu da onun yarış bölümüne, dayanıklılık yarışına geldiğinde Ferrari’yi yenebilecek bir araba bulmasını söylemesine yol açtı. Bu, Ford’un yarış uzmanlığı ve deneyimleri için Lola Cars, Lotus Cars ve Cooper Car Company ile görüşmelere girmesine yol açtı ve bu da Lola Cars’ın Lola Mk6’larında bir Ford V8 motoru kullanmasına neden oldu. Lola GT olarak da anıldı. Sonunda, Lola Cars’ın sahibi, Ford’a iki Lola Mk 6 şasi yapısı satmaya razı olurken, Lola Cars’ın geri kalanını dahil etmeden kişisel uzmanlığını ve deneyimini de getirerek Ford’un ekibinin sayfasını oluşturdu. Kısa süre sonra, Ford’un ekibi, Amerikan otomobil üreticisinin hem içinden hem de dışından daha fazla uzmanlık ve deneyim kaynağı topladı ve sonuçta Ford Advanced Vehicles Ltd.

Ford GT40’ın Başarıları Nelerdir?

Ford, Ford GT40’ın toplamda, 1965’te tamamlanan X-1 Roadster ve 1966’da tamamlanan J-Car hariç olmak üzere MK I to V olarak adlandırılan altı versiyonunu üretti. Her biri bir incelikti. temel konseptlerine sadık kalırken sürekli gelişen teknik ve teknolojilerden yararlanan öncülleri üzerine. Dahası, her biri çok çeşitli nedenlerden ötürü dikkat çekici bir araçtı:

 

Adından da anlaşılacağı gibi, Ford Windsor motoruyla çalışan MK I türünün ilk örneğiydi. Hem 1968 hem de 1969’da Le Mans’ı kazanan Mk I’in değiştirilmiş bir versiyonuydu, yani amaçlanan amacından daha fazlasını yaptı. X-1 Roadster’ın 1966’da 12 Hours of Sebring’i kazanarak yaptığı yarış koşullarında bir dizi iyileştirmeyi test etmek için değiştirilmeden önce Ford GT40 Mk I prototiplerinden biri olarak başladığını belirtmek ilginçtir.

 

MK II, selefine benziyordu ancak önemli değişiklikler almıştı. Örneğin, Ford Windsor motoru, daha büyük ve daha ağır motoru barındırmak için şaside ve diğer dahili bileşenlerde başka değişiklikler gerektiren modifiye edilmiş bir Ford FE motoruyla değiştirildi. Ancak buna değdi, çünkü Ford’un 1966-1969 yılları arasında Le Mans’ta 4 yıllık galibiyet serisini başlatan MK II oldu.

 

Diğer Ford GT40’ların aksine, MK III yarış pistinden çok yol için tasarlanmıştı. Sonuç olarak, yarışan rakipleriyle aynı görünmüyordu, bu da Le Mans’ta kazanan gibi bir araca sahip olmakla ilgilenen ilgili kişilerden çok az satış gördüğü anlamına geliyordu. Toplamda 4’ü soldan direksiyonlu 7 MK III üretildi.

Talihsiz J-arabası, Ford ile dış uzmanlık ve deneyim kaynakları arasında bir işbirliği olarak terk etmek yerine Ford GT40’ı daha fazla şirket içi hale getirme girişimiydi. Yenilikçi özellikleri, sürücüsünün 1966’da Riverside International Raceway’de ölümüne neden olan şeydi, çünkü spoyitsiz profili aşırı kaldırma oluşturarak kontrolden çıkmasına neden olurken bal peteği şasisi darbe üzerine parçalanarak sözünü yerine getiremedi ve sonra alevler içinde patlıyor.

 

Adına rağmen, MK IV talihsiz J-arabasına dayanıyordu ancak feci başarısızlığından çıkarılan dersleri içerecek şekilde değiştirildi. Örneğin, bir çelik boru kafesi kurulumuyla daha güvenli hale getirildi, ancak bu aynı zamanda bal peteği şasinin ağırlık tasarrufu avantajını da ortadan kaldırdı. Yine de, otomobil en yüksek hızlara ulaşabiliyordu, bu da onu pek çok düz uzantıya sahip olan Le Mans için çok uygun hale getirdi. Sonuç olarak, MK IV, 1967’de Sebring’in 12 Saatini ve aynı yıl 24 Saatlik Le Mans’ı kazandı; bu, Ford’un Daytona’da iki aydan daha kısa bir süre önce küçük düşürücü kaybının ardından hoş bir haber oldu. MK IV, Amerikan sürücülerinin, ekibinin ve bileşenlerinin nasıl olduğunu görerek, Le Mans’taki tek Amerikan galibiyetini başardığı için özellikle dikkate değer.

 

Ford GT40 ‘ın Geleceği Nedir?

MK V, Peter Thorp’un Safir Mühendislik’teki ilgisine yanıt olarak Ford GT40’ın sınırlı bir üretim çalışmasıydı. Öncüllerinde görülen sorunları düzeltmek için bazı değişiklikler aldı, ancak çoğunlukla görünüşte Mk I ve diğer kritik faktörlere benziyordu.

Performansı göz önüne alındığında, Ford GT40’ın daha sonraki birkaç otomobile ilham verdiğini öğrenmek şaşırtıcı olmamalı. Örneğin, Ford GT, 2005 ve 2006 için üretilmiş, orta motorlu, iki koltuklu bir spor otomobildi, bu özellikle ilginç çünkü tasarımın ikinci neslinin 2016’da 50. yıldönümünde üretime girmesi bekleniyor. Selefin Le Mans’taki tarihi zaferi. Dahası, arabanın bir yarış versiyonunun 2016’da 24 Hours of Le Man’de yarıştığını ve Amerikan otomobil üreticisinin hala kendi performansına uygun arabaları üretebildiğini kanıtlamak için ilk sırada geldiğini belirtmek ilginçtir.